باشگاه خبری فراساحل: براساس آمارهای آژانس بین المللی انرژی (IEA) مصرف انرژی در جهان تا سال 2030 روند افزایشی یکنواختی را دنبال خواهد کرد. سوخت‌های فسیلی کماکان اصلی‌ترین منبع تأمین انرژی خواهند بود و بیش از 90 درصد افزایش مصرف انرژی ظرف 30 سال آینده از طریق این سوخت‌ها تأمین خواهد شد. در این میان تقاضای انرژی درکشورهای در حال توسعه و به ویژه درآسیا سریعتر از سایر مناطق رشد خواهد کرد. بدین ترتیب سهم این کشورها از تقاضای جهانی انرژی از حدود 30 درصد کنونی در سال 2030 به بیش از 40 درصد خواهد رسید. ولی با این وجود مصرف سرانه انرژی در کشورهای درحال توسعه همچنان به مراتب پایین‌تر از کشورهای توسعه یافته خواهد بود.

چشم انداز آینده اقتصاد جهانی  نشانگر افزایش قابل توجه تقاضای انرژی و نقش مسلط نفت و گاز درمجموعه آن است. پیش بینی‌های به عمل آمده نشان می‌دهد که تقاضای نفت طی 20 سال آینده بیش از دو برابر 20 سال گذشته افزایش پیدا خواهد کرد و گاز طبیعی به عنوان سوخت منتخب قرن حاضر از بیشترین رشد در مجموعه اقلام تقاضای سبد انرژی برخوردار خواهد شد. این در حالی است که طی 20 سال آینده حدود 58 درصد از افزایش تقاضای جهانی نفت را کشورهای حوزه خلیج فارس تأمین خواهند کرد. این در حالیست که در طول 20 سال گذشته این کشورها تنها پاسخگوی کمتر از 17 درصد از افزایش تقاضا بوده‌اند. در خصوص کانون‌های اصلی تجارت انرژی نیز باید گفت که طی سال‌های آتی مناطقی نظیر خاورمیانه، آفریقا و روسیه (به علاوه کشورهای آسیای میانه و حوزه خزر) از عمده‌ترین کانون‌های تولید و تجارت انرژی می‌باشند.

نقش رشد فزاینده جمعیت در افزایش تقاضا
طبق پیش بینی‌های اداره کل اطلاعات انرژی آمریکا تا سال 2020 میزان رشد تقاضای نفت وگاز به ترتیب برابر 38 و 24 درصد است که در بین انرژی‌های موجود، بیشترین سهم رشد تقاضا را به خود اختصاص داده است. بنابر مطالعات این اداره کل، تا سال 2030 جمعیت جهان به 8 میلیارد نفر خواهد رسید و از سال 2000 به بعد رشد تقاضای نفت به شدت بیشتر از رشد جمعیت جهان خواهد بود و در صورت تداوم چنین روندی، در سال 2018 تقاضا برای مصرف نفت به میزان بی سابقه  119 میلیون بشکه در روز خواهد رسید، درحالیکه ذخایر موجود محدویت داشته و فقط کمی بیشتر از نصف این مقدار را می‌‌تواند تأمین کند.
 
نقش ایران در تأمین انرژی جهان
افزایش قابل توجه تقاضای جهانی برای انرژی و عهده داری تأمین آن از سوی چند کشور محدود در حوزه خلیج فارس اهمیت وجود ثبات در بازار نفت و امنیت عرضه را گوشزد می‌نماید. ضرورت‌های ناشی از برقراری این ثبات و امنیت در کنار نقش تعیین کننده کشورهای حوزه خلیج فارس در تأمین نفت مورد نیاز جهان، اهداف تولید و به ویژه صادرات نفت خام در این کشورها را به اهدافی جهانی تبدیل می‌کند. بر اساس برآوردها، منابع نفت خارج ازخاورمیانه تا 20 سال دیگر به پایان می‌رسد و یا قابلیت صادراتی خود را از دست می‌دهد. این در حالی است که توجه به سایر منابع انرژی نظیر انرژی اتمی نیز عملی نیست زیرا تعداد نیروگاه‌های اتمی که تا 20 سال دیگر به بهره برداری می رسد  جوابگوی نیازهای فزاینده جهان نخواهد بود. با این اوصاف طبیعی است ک توجه به منطقه خلیج فارس به عنوان منبع تأمین سوخت آینده جهان دو چندان شود.